Nation Sack is de term voor een ‘voodoo bag’ dat door de vrouwelijke bevolking van de Afro Amerikanen in de 19de eeuw werd gebruikt  om een vloek uit te spreken over een man. Deze term is mede door de oorsprong van de blues bij diezelfde bevolking diep ingeburgerd in de blues. Het werd een vaste term vanaf Robert Johnson het gebruikte in zijn ‘Come On Into My Kitchen’.

In september van 2008 bracht ‘The Gristle Man’ aka Greg Koch enkele studiomuzikanten samen en doopte die collectie om tot ‘Nation Sack’  Samen met  Malford Miligan (vocals), Tom Good (bass) en Del Bennett (drums) trok Greg de studio in voor de omnames van het 12-track tellende gelijknamige album.

Greg Koch heeft al heel wat benaming toegeschreven gekregen van ‘"twisted guitar genius" tot"eclectic virtuoso" en allemaal leiden ze tot diezelfde vaststelling dat hij één van de grootste gitaarvirtuosen is in de huidige muziekscene. Sommige zullen het nog steeds horen donderen in Keulen maar Koch is ‘de’ man die zich al een tijdje ontfermt over het geven van ‘clinics’ voor Fender en daarmee al wereldwijde roem vergaarde.

Malford Milligan moeten we misschien minder voorstellen in het blueswereldje van de lage landen. Deze albino kleurling met de wondermooie rauwe soulstem is een graag geziene gast in de bluesmiddens hier in België en Nederland en heeft al meer dan 30cd’s op zijn actief. In februari was van 2008 nog te bewonderen in de betere bluesclubs samen met Greg Koch en toen werd het al duidelijk dat die twee elkaar hadden gevonden.

Greg klopte nog aan bij basspeler Tom Good, die al een tijdje met hem optrok, en bij Del Bennett, een studiodrummer die zich hoofdzakelijk bezighoud met het geven van ‘drumclinics’ Del die over een palmares beschikt van hier tot in Tokyo was uiteraard de geschikte persoon om mee te werken aan dit project.
‘Nation Sack’ werd een dijk van een album en is zoals ze zelf stellen een kruising tussen Jimmy Page en Robert Plant en daarmee nu al een klassieker te noemen. Hoofdzakelijk werk van Koch en Milligan met één zijsprongetje naar een cover van John Lennon.

Startend met ‘Clean Livin’, een scherp en ‘to the point’ bluesje schets al meteen het verloop van de volledige cd. Duidelijk van het gehalte dat klaar is voor headbangen is alvast ‘Envy The Dead’. Hier stapt Milford een beetje af van zijn Soulblues imago maar waarvan we weten dat dit ‘live’ zal klinken als een bus.  Van J. Lennon brengt dit viertal de cover ‘Jealous Guy’ en ze doen dit met zoveel verve en scherpe guitar-riffs van Greg dat dit wonderlijk een  nieuw nummer lijkt.
Greg Koch kan zijn ding beginnen doen op twee instrumentaaltjes, het door merg en been snijdende ‘Syrup’, een nummer dat zo voor één van zijn clinics is geschreven en zeker daarbij hoort het funky ‘Wes Get Funky’. Dat Greg niet vlug verlegen zit om te experimenteren merk je duidelijk aan de afsluiter van deze cd. Winter Prelude  Lie A Little Harder’ , een klassiek geschoeid nummer waarmee greg duidelijk maakt waarom fender hem en alleen hem uitkiest om te laten tonen wat er allemaal met een gitaar mogelijk blijkt te zijn

Voor sommige gitaarspelers onder ons die ‘denken’ alles onder de knie te hebben geef ik toch de raad om één van hun optredens te komen bewonderen om zo te kunnen vaststellen dat er in feite toch nog wat werk aan de winkel is

Voorstellingen:
Vrijdag 10 april 2009 @ The Borderline, Diest (Belgie)
Zaterdag 11 april 2009 @De Noot, Hoogland (Nederland)